Łacińska nazwa tego cennego ziółka brzmi Achillea millefolium i pochodzi od od samego Achillesa, legenda głosi iż centaur Chiron podarował Achillesowi ziele aby wykorzystał je podczas Wojny Trojańskiej do leczenia ran swoich i żołnierzy. Dokładnie uwiecznił to Homer w Iliadzie, opisuje tam Achillesa przykładającego do ran wojownika kwitnące ziele krwawnika.

Nazwa gatunkowa natomiast nawiązuje do formy liścia i pochodzi od słowa łacińskiego millefolium – tysiąclistny.

 W naszym kraju znany jest jako krwawnik i jak sama nazwa wskazuje był używany do powstrzymywania krwotoków i krwawień, ale spektrum jego możliwości jest bardzo szerokie, dlatego warto przyjrzeć mu się bliżej i naprawdę warto zaprzyjaźnić się z nim.

Inne nazwy i nazwy ludowe: krwawnica, krzewnik, pokrętnik, śmietanka, trzawik, renisz, krewnik, zeniszeń, drętwik, krafwnyk, krowewnik, złotnia, żeniszek krwawnik, krwawnik złocień, rannik, sierpnik, stolist, tysiąclist, strzelisty korzeń, ziele stolarzy, polny chmiel, trwa o tysiącu liści, rycerski krwawnik, ziele na żołnierskie razy.

OPIS

Roślina wieloletnia dorastająca do 80 cm wysokości, łodyga gęsto ulistniona, kłącza pełzające. Liście 2-3-krotnie pierzastosieczne, w zarysie lancetowate lub równowąskie; liście odziomkowe 2-4 cm szerokości, dolne łodygowe 1-2 cm szerokości. Kwiatostan baldachogroniasty, wielokwiatowy, wonny. Kwiaty języczkowe białe, żółtawe lub różowe, wydzielają bardzo intensywną i przyjemną, balsamiczną woń.

Roślina bardzo pospolita w naszym kraju. Kwitnie od czerwca do października. Rośnie na glebach nowo usypanych, na przydrożach, przy budowach, na miedzach, na ugorach, na łąkach, w zaroślach. Gatunek wykształcił wiele podgatunków, np. Achillea pannonica Achillea collina – roślina owłosiona.

MAGIA

Według magicznych przyporządkowań krwawnik jest rośliną rodzaju żeńskiego, władaną przez planetę Wenus oraz żywioł Wody.

Dlatego używany jest do zaklęć związanych z miłością, wiernością, przyjaźnią, pięknem i młodością.

Bywa stosowany jako wzmocnienie zaklęć miłosnych i ochronnych, mówi się, że palenie ziela wywołuje wizje węży.

Noszenie przy sobie krwawnika przyciąga miłość, a także przyjaźń i osoby, z którymi bardzo pragniemy nawiązać kontakt.

Krwawnik zapewnia również ochronę i można używać go w połączeniu z innymi ziołami (np. bylica) podczas rytuałów oczyszczania z negatywnych energii i złych wibracji.

Ziele krwawnika oddala on od nas wszelkie lęki i obdarza odwagą, czyni nas opanowanym i ułatwia sprawowanie kontroli nad sobą i sytuacją w której się znajdujemy.  Pozwala zachować spokój i dystans do tego, co zachodzi wokół nas.

Wspiera inicjatywę i pomysłowość, pobudza zdrowe ambicje, nie pozwala osiąść na laurach, przyciąga do nas przyjaznych i pomocnych ludzi.

Pomaga zakończyć to, co uniemożliwia nam pójście do przodu, ułatwia zerwanie z nałogami i nieżyczliwymi ludźmi.

Kwiaty zaszyte w poduszce mają moc przyciągania proroczych snów. Natomiast pocieranie kwiatami powiek pomaga zwiększyć zdolności psychiczne.

Łodygi krwawnika zaszyte w ubraniu zapewnią odporność przeciwko przeziębieniom i chorobom zakaźnym.

Ziele krwawnika zawieszone nad łóżkiem w noc poślubną zapewni trwałą miłość przez następne siedem lat. Podobnie działa kwiat dodany do bukietu panny młodej lub butonierki pana młodego. Jeśli miłość ma trwać dłużej to w siódmą rocznicę ślubu należy podarować parze kolejny bukiet z krwawnika, należy powtarzać tę czynność co 7 lat.

Podczas konfliktów z partnerem warto wspólnie wypić herbatkę z krwawnika może pomóc Tobie i Twojej ukochanej osobie zobaczyć rzeczy z jej punktu widzenia i zapewni zgodę.

Ziele krwawnika w kołysce uchroni dziecko od złych czarownic, które spróbują ukraść jego duszę.

Noszony przez kobiety ciężarne chroni przed urokiem i zapewni łatwy poród.

Krwawnik rozrzucony u progu domu chroni przed złymi energiami nieprzyjaznych duchów i demonów.

Posadzony w ogrodzie chroni otoczenie oraz domowników przed wszelkimi atakami magicznymi.

Może być stosowany w kadzidłach lub olejach oczyszczających aurę, podczas rytuałów i do wróżenia. Herbata z krwawnika wypita przed wróżeniem pomaga uzyskać ostrość umysłu w konkretnej kwestii, lub uniknąć zakłóceń.

ZBIÓR

Do celów leczniczych zbiera się ziele lub sam kwiat krwawnika w czasie kwitnienia. Surowce zbieramy z roślin świeżo rozkwitłych, podczas pełni i księżyca przybywającego z miejsc nasłonecznionych, bowiem te zawierają więcej olejku. Surowce suszy się w ciemnych pomieszczeniach lub w suszarce do temperatury max 40^o C.

Najwięcej olejku zawiera ziele w początkach kwitnienia, później jego zawartość maleje. Pączki kwiatowe zawierają w przybliżeniu 100-400 mg azulenu, natomiast olejku 0,5-1% (wg. A. Rumińskiej, 1970) kwiatostany w pełni kwitnienia – 0,3-0,9% olejku lotnego i 80-150 mg azuleny; liście młode – 0,2-0,3% olejku i 20-80 mg azulenu.

Olejek eteryczny zawarty w surowcu składa się ze wspomnianego azulenu (podobnie działa azulen zawarty w rumianku) ponadto surowiec zawiera garbniki – ok. 3%, fitochinon (w liściach – 0,05%), metylobetainę (liście – 0,05%), kw. askorbinowy, gorzki glikoalkaloid cyjanogenny – achilleinę. sole manganu (do 5 mg), stachydrynę, flawonoidy (apigeninę, luteolinę), kwasy (mrówkowy, octowy, izowalerianowy, kapronowy, salicylowy), laktony seskwiterpenowe, śluzy, żywice, betonicynę, viburnit.

Fitosterole i flawonoidy zawarte w kwiatach łagodzą stany zapalne gardła i jamy ustnej. Krwawnik wspomaga również gojenie drobnych ran i zadrapań.

WŁAŚCIWOŚCI I ZASTOSOWANIE

„Młodziutkich listków używa się zwykle do kuraecyj wiosennych, od cierpień wątroby, śledziony i kiszek. Przypadłości kobiecy i początkowych suchot. Drobno posiekane listki można jeść co dzień na chlebie z masłem. Sok z liści pije się z mlekiem lub wodą osłodzoną miodem. Ugotowane i ostudzone stanowią zdrową herbatę. Mieszać można z rzeżuchą lub brodawnikiem. Chcąc działać na ustrój silniej, bardziej podniecająco, trzeba używać kwiecia.” 

August Czarnowski „Zielnik lekarski” 1905 r.

Niestrudzony pisarz, historyk, ale przede wszystkim botanik rzymski Piliniusz Starszy  opisał szczegółowo w swojej książce, jak Etruskowie wykorzystywali roślinę do leczenia siebie i swojego bydła.

Hipokrates (ok. 460 p.n.e.) chwalił roślinę za właściwości gojące, leczył nią hemoroidy i zalecał swoim pacjentom na wiele innych dolegliwości. Dioskurides nadworny lekarz Nerona stosował krwawnik w leczeniu wrzodów żołądka. Ogromne zalety tego zioła znane były również mistyczce Hildegardzie z Binnen (1098 – 1179 r.), która zalecała używać je we wszelkich krwotokach i na przypadłości kobiece.

W staroruskich kronikach historycznych pochodzących z XV wieku znajdujemy wzmiankę, iż nadworni medycy Dymitra Dońskiego stosowali krwawnik w leczeniu uporczywych krwotoków z nosa u jego wnuka. O wyjątkowych właściwościach rośliny pisał w „Herbarzu Polskim” w 1595 roku Marcin z Urzędowa gdzie potwierdza tam jej działanie przeciwzapalne. Natomiast znany medyk Syreniusz (1540 – 1611 r) radził chorym aby ziele krwawnika ugotować w occie winnym i pić „przy kolce i gryzieniu w żołądku” Zalecał również aby żuć jego korzeń przy bólu zębów.

Na przestrzeni wieków z żołnierskiego zioła na rany, krwawnik zyskał sobie wielką przychylność kobiet i stał się jednym z ulubionych ziółek na różne przypadłości kobiece. Sebastian Kneipp (1821 – 1897 r.) pisał że: kobiety uniknęłyby wielu cierpień, gdyby od czasu do czasu stosowały krwawnik.  Nawet stare ludowe przysłowie mówi „Krwawnik dobrze robi niewieście”

W starych książkach zielarskich krwawnik nazywano „lekiem na wszystkie choroby”. Wszędzie tam gdzie wydaje się, że nie ma już ratunku pomóc może właśnie krwawnik.

Krwawnik działa żółciopędnie i żółciotwórczo, wiatropędnie, rozkurczowo, moczopędnie, przeciwkrwotocznie, przeciwzapalnie, odkażająco, napotnie, uspokajająco, wykrztuśnie, przeciwgorączkowo, hipotensyjnie (ziele); przeciwkrwotocznie (liście); pobudza wydzielanie soku żołądkowego, trzustkowego i jelitowego; zwiększa łaknienie, poprawia trawienie i metabolizm; reguluje wypróżnienia i miesiączkowanie; przyśpiesza gojenie się ran. Oczyszcza krew i usuwa toksyny z organizmu.

Wskazania: zaburzenia trawienne (wzdęcia, odbijanie, burczenie i przelewanie w jelitach, bóle brzucha, skurcze jelit, uczucie pełności w brzuchu), nieżyt, zakażenia i stany zapalne układu pokarmowego, choroby trzustki, wątroby i pęcherzyka żółciowego, biegunka, zaparcia, obfite, bolesne i nieregularne krwawienia miesiączkowe, zapalenie przydatków, okres po- i przekwitania oraz choroby z nimi związane, brak łaknienia, choroby skórne, przeziębieniowe i zakaźne, skąpomocz, kamica moczowa, bezsenność wyczerpanie nerwowe, zaburzenia przemiany materii, nadciśnienie, krwiomocz bóle nerek (+ glistnik + ziele nawłoci – napar).

Zewnętrznie (okłady, płukanki, nasiadówki, przemywanie): stany ropne i zapalne gałki ocznej oraz spojówek, łzawienie i światłowstręt, rany, stany zapalne jajników, pochwy, warg sromowych, upławy (pić napar jednocześnie !), figówki, liszajce, liszaje, czyraki, łojotok, łupież, łojotokowe zapalenie skóry, pryszcze różnego pochodzenia, trądzik.

NAPAR

2 łyżki ziela lub 3 łyżki kwiatów zalać 0,5 litra wrzącej wody, parzyć 20 minut, przecedzić. Pić 3-4 razy dziennie po 200 ml. Niemowlęta ważące 3-4 kg – 8,5-11 ml, 5-6 kg – 14-17 ml, 7-8 kg – 20-22,8 ml, 3-4 razy dziennie. Dzieci ważące 9-10 kg – 25,7-28,5 ml, 11-15 kg – 31- 42,8 ml, 20-25 kg – 57-71 ml, 30-35 kg – 85,7-100 ml, 40-45 kg – 114-128,5 ml, 50-55 kg – 142-157 ml, 3-4 razy dziennie.

NALEWKA KRWAWNIKOWA

0,5 szklanki ziela zalać 400 ml wódki, wytrawiać 14 dni, przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dziennie po 5-10 ml lub stosować zewnętrznie.

ALKOHOLATURA ZIMNA

0,5 świeżego ziela zalać 400 ml wódki, wytrawiać 14 dni, przefiltrować. Zażywać jak nalewkę.

INTRAKT

0,5 szklanki świeżego ziela zalać 400 ml gorącego alkoholu, wytrawiać 10 dni, przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dziennie po 5-10 ml w 30 ml wody lub stosować zewnętrznie do przemywania schorzałych miejsc.

KOMPRES NA RANY

Świeże zgniecione liście świetnie nadają się na na okłady. Mogą pomóc przy trudno gojących się ranach, owrzodzeniach, wypryskach skórnych. Z suszonego lub świeżego ziela możemy przygotować kompres. W tym celu gotujemy na małym ogniu łyżkę ziela w 150 ml. wody, przecedzamy, napar wypijamy natomiast pozostałe ziele wkładamy do gazika i przykładamy na rany. Kompres działa antyseptycznie, hamuje krwawienie i przyspiesza gojenie.

Łyżeczkę ziela krwawnika gotować minutę w 200 ml wody. Przestudzić pod przykryciem. Ciepłe i mokre liście wkładać do gazika, przykładać do rany. Hamuje krwawienie, działa antyseptycznie, przyspiesza gojenie.

WINKO

Wino na trawienie, skurcze żołądkowe, wzdęcia, problemy jelitowe.

150 g. kwiatów krwawnika ucieramy w moździerzu lub mielimy w maszynce, zalewamy w słoju 1,5 litra wytrawnego białego wina. Pozostawiamy w ciemnym miejscu na 4 tygodnie, od czasu do czasu wstrząsamy słojem. Filtrujemy, dokładnie odciskając zioła. Zażywamy po 0,5 kieliszka 2 – 3 razy dziennie.

KĄPIEL NA MIĘŚNIAKI Maria Treben

100 g całego ziela krwawnika zalać na noc zimną wodą.. Następnego dnia doprowadzić do wrzenia, przecedzić i dodać do kąpieli. Kurację można stosować przez długi okres czasu, jak podaje Maria Treben stosując ją systematycznie możemy pozbyć się mięśniaków.

PARÓWKA Z KRWAWNIKA

Krwawnik poprawia krążenie skóry i oczyszcza pory. Działa przeciwzapalnie i antyoksydacyjne, parówka z krwawnika jest idealna dla skóry problematycznej, przetłuszczającej się, z trądzikiem i wypryskami.

Garść ziela krwawnika zalewamy 0,5 litra wody wrzącej wody, w garnku emaliowanym i pozostawiamy pod przykryciem na 5 minut. Odlewamy 1/4 szklanki. Następnie wykonujemy tzw. namiot z ręcznika, który zakładamy na głowę na głowę i pochylamy się nad garnkiem w odległości 30–50 cm na około 10 minut. Po zakończonej parówce przemywamy twarz zimną wodą aby zamknąć pory, następnie przemywamy pozostałym przestudzonym naparem. Parówkę możemy powtarzać raz w tygodniu.

Pozdrawiam z miłością Dziewanna

UWAGA! 

Nie jestem lekarzem, jestem tylko skromną szamanką, nie musisz się ze mną zgadzać, a ja nie odpowiadam za złe zastosowanie lub zrozumienie wyżej wymienionych porad. Służą one wyłącznie w celach informacyjnych. Wszelkie kuracje lecznicze należy skonsultować z lekarzem albo lepiej z naturopatą.

Korzystałam z wiedzy własnej oraz strony: http://www.rozanski.ch/fitoterapia2.htm z książek: „Święte zioła polskich znachorek” Alicja Chrzanowska, „Zioła z polskich łąk” T. Nowak, „Medycyna na każdy dzień” Hildegarda z Binnen, „Apteka pana Boga” Maria Treben „Zioła lecznicze i magiczne” Wolf Dieter Stol