„Dobrzeście mi się popisały, Trud wasz i pośpiech wart pochwały, Teraz se dalej, wszystkie społem Opaszcie sagan skocznym kołem I ponad parą jego warów Śpiewając dokonajcie czarów…” 
Homer  

Hekate (stgr. Ἑκάτη Hekátē, łac. Hecate) bogini magii, zwierzchniczka czarownic. Pani podziemi, która strzeże bram Hadesu, a słuchać jej musi nawet Cerber. Hekate włada nie tylko ziemią, niebem i morzem, ale również ludzkimi losami.
Hekate to nauczycielka i matka wielu czarodziejek starożytności.
Bogini księżyca i magi księżycowej.
Bogini darująca szczęście i pomyślność lub nieszczęście i niepowodzenie.
Hekate pomaga również odbierać porody i to właśnie ona nadaje dzieciom ich tajemne „duchowe” imiona.
Hekate jest również opiekunką wszelkich bram, przejść i rozstajów dróg i mgły.

Jej współczesne skojarzenie ze złem  i czarną magią jest bardzo mylne i zdecydowanie nie powinna być wyłącznie tak  postrzegana. Hekate jest łaskawa dla ludzi: zsyła bogactwo, siłę i sławę, osłania żołnierzy w bitwach i żeglarzy na morzu, czuwa nad sprawiedliwością w sądach i prowadzi zawodników do mety.

Nieodłącznym atrybutem Hekate jest księżyc. Nów – Pełnia – Nów – w takim właśnie rytmie toczy się życie kobiety. Hekate patronuje każdemu etapowi życia kobiety – sama wyraża istotę zmian, której kobiety podlegają.
Jest z nami, kiedy zaczynamy miesiączkować, jest przy nas kiedy rodzimy dzieci, towarzyszy nam, gdy się starzejemy – przypominając, że świętością, boskością naznaczona jest każda cząstka naszego życia.

Atrybutami Bogini są też pochodnia, wąż, miecz i bicz.

W mitologii greckiej Hekate to córka Zeusa i Demeter, inna wersja czyni ją córką tytana Persesa i Asterii. Podania mówią, że zajmowała się dziećmi samego Zeusa i należała do orszaku Persyfony.

Hekate miała swój przed grecki rodowód. Prawdopodobnie początki bogini sięgają Karii w Azji Mniejszej.

Jako, że u Greków Hekate była córką Persesa oraz Asterii, pochodziła więc z rodu olbrzymów tytanów i należała tym samym do przedolimpijskiego pokolenia bogów. Niektóre wersje mitu widzą w niej matkę Skylli. Ta ostatnia miała przyjść na świat ze związku Hekate z Forkysem.

Wielokrotnie jej kulty wiązały się z konceptem życia i śmierci, transformacji poprzez śmierć i odrodzenie. Posiada ona zarówno dobroczynny wpływ na naturę i życie ludzkie, jak za wszelkie nocne okropności i destrukcyjną magię.

Greckie imię bogini wskazuje na nią jak na Działającą z Daleka.
Nosiła przydomek Hekate Trioditis, czyli Hakate Trójdrożnej. Łacińska wersja tego przydomka brzmi Hekate Trivia i posiada to samo znaczenie. Inny z przydomków Hekate, to Protyreja, co wiąże się z jej funkcją strzegącej wrót podziemi.
Bogini zwana była także suką i wilczycą, mówiono na nią: Enodia (przydrożna), Pandeina (straszliwa), Aphratos (bezimienna). Istnieje też podobieństwo między słowem Hekate, a egipskim określeniem hekau oznaczającym magię, co chyba najlepiej oddaje funkcję Bogini.

Starożytni Grecy modlili się do niej bardzo gorliwie, prosili o szczęście, bogactwo i pomyślność.
W Atenach Bogini miała ołtarzyk przed każdym domem i cieszyła się dużą sympatią miejscowego ludu.

Hekate to bóstwo o wielu obliczach. Przedstawiana w bardzo różny sposób jako budząca grozę pani nocy i czarów, z wężami we włosach, pochodnią w ręku, otoczona przez wyjące psy.

Często spotykamy wizerunek Hekate jako trzy złączone plecami kobiety lub jako niewiasta o trzech głowach (fryz z Ołtarza Pergameńskiego – II w. p.n.e.)

Istniały również posągi Hekate jako kobiety z głowami psa, konia i kobiety czy też psa, lwa i byka. Lub jako kobieta siedząca na tronie (np. posąg z Aten – VI w. p.n.e).B)

                                                         Rycina Hekate ze zbiorów muzeum udostępniona na wolnej licencji.

Posągi Hekate o trzech obliczach ustawiano na rozdrożach tak, by każda twarz bogini patrzyła na inną drogę i chroniła podróżnych przed złymi demonami. Wierzono, że w nocy pojawia się ona na rozstajnych drogach w otoczeniu psów i duchów. Przybiera wtedy upiorną postać, chodzi po grobach i zwiastuje nieszczęście. Stąd też jednym z jej przydomków był termin Antaia Spotykająca.

Do jej świty należała Empuza, bogini strachu, upiór żywiący się ludzkim ciałem, który napastował swe ofiary przybierając postać pięknej kobiety. W mitach spotkaś można się z informacją iż Empuza to córka Hekate.

Hekate ukazuje ścieżkę poszukiwań prawdy w najciemniejszych i najgłębszych poziomach wyobraźni. Magom i wiedźmom daje moc nad siłami natury, zdradza tajemnice ziół magicznych i uczy jak z nich korzystać.

Bogini transmituje przez swoją aurę i trzecie oko energię światła księżycowego dającą długowieczność oraz transformację ku ciągłej świadomości duszy poprzez kolejne inkarnacje. Inicjacja w misteriach Hekate to zdobycie wiedzy ukrytej głęboko w ciemnościach nocy. Hekate bowiem prowadzi nas ciemnymi ścieżkami do bram piekieł, za którymi ukryte są nieznane ludziom tajemnice. Klucz do nich znajduje się w ręku bogini, a oświetlająca drogę pochodnia to płomień iluminacji, który rozświetla nie tylko mroczne ścieżki leśne, ale i wnętrza naszych dusz.

Dzisiaj jest najlepsza okazja, aby podziękować Bogini za opiekę, za jej moc, za pomoc jaką otrzymaliśmy od niej. Warto zapalić dla niej świecę lub złożyć jej ofiarę, najlepiej na łonie przyrody, w miejscu skrzyżowania trzech dróg, gdzie najprędzej można ją spotkać.

Chwała i niech moc będzie z wami kochane wiedźmy i wiedźmini, wszyscy „czyniący” i poszukujący – świętujmy ten wieczór na chwałę Hekate!

Pozdrawiam z miłością Dziewanna.

    Hekate na attyckiej wazie z IV w. p.n.e.