Przytul się do przytuli. 🤗

Według ludowego podania, kiedy Pan Bóg stworzył świat, zawołał wszystkich i pytał, czy mają co jeść.
Pszczoła też powiedziała, że ma co jeść, „ino zaprzału to się zaprała, że z niego zbiera. To Pan Bóg za karę nie dał pszczole zbierać zaprzału i jak która zbiera, to umiera”.

Historia ta jest także wytłumaczeniem nazwy zataj-zile, którą podaje lud w okolicach  Łanowic, gdzie podają następującą gadkę o przytulii właściwej: Gdy Pan Bóg pytał pszczół, z których ziół zbierają pożytek, pszczoły wskazały wszystkie zioła, jakie im na myśl przyszły, wyjąwszy zataj-zile o miodowej woni. Pan Bóg, wiedząc o ich kłamstwie, zakazał im siadać na tym zielu i od tego czasu pszczoła usiądzie na każdym kwiecie, a zataj-zile unika.

PRZYTULIA – Galium

Inne nazwy: lepczyca, ostrzyca, przytulina, zataj-ziele, zaprzał, marzanka, kuzynka Marzanny, Pani Lasów

Najlepsza i najsmaczniejsza jest ta pierwsza młodziutka przebijająca się wraz z pierwszymi promykami słońca, wczesną wiosną. Dlaczego? Bo niestety ta starsza może pokaleczyć gardełko i przełyk. Młodziutką można spokojnie dodawać do sałatek i surówek.
Dawniej przygotowywało się również przytulię jak szpinak.
Starsza, większa będzie doskonała do świeżo wyciskanych soczków, naparów, odwarów, herbatek i nalewek.
Jadalne są również nasiona przytuli, prażone smakują jak kawa, ponieważ przytulia i kawa to jedna rodzina. Nasiona dostępne są jesienią i zimą.
Przytulia należy do rodziny marzanowatych, tak jak kawowiec. Zawiera więc kofeinę podobnie jak kawa. Z owoców przytuli wytwarza się więc substytut kawy, można używać jej również do produkcji lodów.
Używa się też jej właściwości do ścinania mleka przy produkcji serów. Jest czasami stosowana jako środek smakowy lub dodatek do perfum i kosmetyków.

W Niemczech używa się przytuli wonnej do aromatyzowania majowego wina (które jest tam wyrabiane od 1200 lat), syropu do piwa Berliner Weiße, natomiast nasi przodkowie robili z niej sienniki. Dzięki kumarynom delikatnie pachniała po wysuszeniu, czyniła sen lekkim i odstraszała pchły.
Zapach rośliny utrzymuje się nawet u suszonych roślin, dlatego stosowana jest w potpourri oraz do odstraszania moli. Suszoną wkłada się do płóciennych woreczków, a te do szafy, podobnie jak robi się z lawendą.
Od dawna stosowana przez rolników, ze względu na zapach który odstrasza ćmy i mole.
Jej korzeń daje czerwony barwnik, ale nie radzę spożywać, bo barwi również zęby. 🤣

Nie sposób jej przegapić, sama się do was przyczepi…. 🤣 i zapewne każdy z nas się w nią nie jeden raz zaplątał.

MAGIA

W dawnych czasach przytulia była bardzo ceniona przez kobiety mające dolegliwości macicy. Kobiecie przed rozwiązaniem wkładano więc do łóżka przytulię, aby ułatwić poród.

To wierzenie związano później z Maryją, nazywając przytulię „słomą łóżka naszej kochanej Pani”; Matka Boska miała użyć jej na swoje święte posłanie. Według innego podania Maryja wymościła przytulią kołysankę Dzieciątka.

Z kolei jedna ze śląskich legend powiada, że Święta Panienka włożyła do kołyski „słomę łóżka Maryi” ponieważ tylko przytulii nie zjadł osiołek. I to się dokładnie zgadza. Bo chociaż przytulia jest chętnie jedzona przez krowy, to świnie i osły nią pogardzają. 

Przytulia związana jest z żywiołem powietrza, pomaga w wewnętrznej sile, adaptacji, komunikacji, podróżach, miłości, swawolach i intelekcie. W magi podczas rytuałów jest również czasami używana przeciw siłom demonicznym.

Jako talizman może posłużyć w rytuałach na przyciąganie miłości, a jeśli chcemy wzmocnić i urozmaicić doznania erotyczne również będzie doskonała.

Ziele przytuli włożone do bagażu chroni go w trakcie podróży przed zgubieniem i kradzieżą. A włożone do butów podróżnego, chroni od znużenia.

Noszenie przy sobie ziela przytuli ułatwia przystosowanie się do nowych warunków.

Palenie ziela podczas nauki pobudza pamięć i ułatwia przyswajanie nowych informacji.

W czasie najkrótszej nocy w roku, kiedy granica między światami jest szczególnie cienka, jeśli pragniemy przeniknąć świat rzeczywisty i spotkać to, co nieobjawione pleciemy wianek przytuliowy i zakładamy na głowę, nosimy go do późnej nocy, a następnie wkładamy pod poduszkę.

W wiankach dziewcząt Sławiańskich w Noc Kupały, obowiązkowo nie mogło zabraknąć białych lub żółtych kwiatuszków przytuli.

W Rumuni w święto Sanziena dziewczęta plotą wianki z przytulii żółtej, ubierają się w białe lub żółte szaty i tańczą wokół ogniska. W nocy wkładają kwiaty pod poduszkę, wierząc w to, że przyśni im się przyszły mąż.

OPIS, WŁAŚCIWOŚCI

Jest wiele gatunków i podgatunków przytuli do najczęściej spotykanych należą:

Przytulia czepna (Galium aparine) występuje na polach, łąkach, przy płotach. Łodyga osiąga długość 60 do 160 cm, liście występują w okółkach, a kwiaty w zielonobiałych gałęzistych kwiatostanach. Dzięki licznym zadzierżystym szczecinkom roślina czepia się, co znalazło odzwierciedlenie w nazwie gatunku.

                                                                                     Przytulia czepna

Przytulia właściwa (Galium verum) mająca ludową nazwę przytulia żółta częściej jest spotykana w niższych położeniach górskich. Łodyga jest prosto wzniesiona, wysokości 30 do 60 cm, ze złocistożółtymi kwiatami o silnym miodowym zapachu. Kwitnące ziela zbiera się w czerwcu.

                                                                                      Przytulia właściwa

Przytulia pospolita (Galium mollugo) ma żółtawo białe, delikatne kwiaty o delikatnym miodowym, cierpkim zapachu. W okresie kwitnienia częściej spotyka się pędy leżące niż wzniesione.

                                                                                     Przytulia pospolita

Przytulia wonna (Galium odoratum) zwana często marzanką lub marzanką wonną występuje w naszym kraju w lasach, na glebach zasobnych w próchnicę. Delikatna roślina o wysokości do 30 cm, wytwarzająca liczne pędy pachnące sianem, to zapach kumaryny, w którą jest bogata. Często tworzy zwarte łany. Łodyga podnosząca się, wątła, naga, czterokanciasta. Liście w okółkach, ciemnozielone, lancetowatego kształtu, z szorstkimi brzegami. Kwiaty drobne z 4 białymi płatkami, na szczycie łodyg w baldachogronach.
UWAGA! Przytulia wonna jest pod ochroną!

                                                                                     Przytulia wonna

Wszystkie wymienione gatunki przytulii mają podobne działanie lecznicze, które jest jednakowe niezależnie od miejsca występowania roślin. Gatunki te stosuje się w taki sam sposób.

Ksiądz Kunzle w swoich pismach opowiada o około 45-letnim mężczyźnie, który ciężko chorował na nerki i jego stan wciąż się pogarszał. W końcu usunięto mu jedną nerkę. Druga nerka również ropiała i przestała prawidłowo funkcjonować. Mężczyzna rozpoczął leczenie przytulią. Dziennie wypijał 4 szklanki mieszanki z przytulii, nawłoci i jasnoty gajowca. Często w ciągu dnia wypijał po jednym łyku herbatki. W wyniku tego choroba przeszła całkowicie. Herbatkę z tej mieszanki ziołowej stosuje się także w marskości nerek i innych ciężkich chorobach nerek.

Znany austriacki botanik Richard Willfort w książce „Gesundheit durch Heilkrauter” „Zdrowie dzięki ziołom” zwrócił uwagę na to, że płukania oraz herbatka z przytulii są doskonałym środkiem w raku języka, a świeżo wyciśnięty i zmieszany z masłem sok pomaga przy wrzodach rakowych wszelkiego rodzaju i w rakowatych chorobach skóry.

Przytulia jest jednym z najbardziej skutecznych ziół do oczyszczania układu limfatycznego, krwi i rozpuszczania zatorów, doskonale wzmacnia układ krążenia, usuwa nadmiar śluzu z organizmu, zmniejsza obrzęki i przywraca prawidłową retencje wody w organizmie.

Wzmacnia wątrobę, trzustkę, śledzionę i poprawia ich funkcjonowanie. Polecana przy wzdęciach, niedokrwistości, wszelkich obrzękach, stanach zapalnych węzłów chłonnych, kamicy nerkowej, guzków i problemach z tarczycą oraz przy chorobie wrzodowej.

Osoby, które cierpią na zaburzenia układu chłonnego powinny pić herbatkę z przytuli codziennie. Działa ona także przeciw niedokrwistości, obrzękom i kłuciu w boku.
W medycynie ludowej przytulia polecana jest także w padaczce, histerii, pląsawicy, schorzeniach nerwowych, zatrzymaniu moczu, w dolegliwościach związanych z występowaniem piasku i kamieni. W chorobach spowodowanych wolem pomaga
wielokrotnie powtarzane w ciągu dnia intensywne płukanie gardła herbatką z przytulii. 

Napar z roślinki można stosować jako kąpiel w celu lekkiego przyciemnienia jasnej, zbyt bladej skóry.

Stosowana zewnętrznie pomaga bardzo szybko we wszelkich chorobach skóry, ranach, czyrakach i zaskórnikach.
Może być również stosowana do mycia oraz w maseczkach ponieważ wzmacnia zwiotczałą skórę twarzy.

Skuteczny jest także świeżo wyciśnięty sok, jeśli codziennie smaruje się nim chore miejsca skóry i pozostawia do wyschnięcia.

Maria Treben w książce „Apteka Pana Boga”opisuje: „Pewna kobieta poinformowała mnie, że po takiej kuracji nie tylko zniknęło wole, ale ustąpiło także schorzenie trzustki. Każdego roku w sanatorium stosującym metody doktora Kneippa spotykam zaprzyjaźnione małżeństwo z Wiednia, z dzielnicy Modling. Gdy spotkaliśmy się w 1979 roku stwierdziłam, że kobieta ma wyraźnie widoczne wole. Obawiała się operacji. Doradziłam jej przytulię. Zaparzała ją i ciepłym płynem głęboko płukała gardło tak często, jak było to możliwe.
W lutym 1980 znów spotkałyśmy się w sanatorium. Wola już nie było. Niezmiernie szczęśliwa opowiedziała mi, że mąż przynosił jej często świeżą przytulię. Już od początku stosowania zabiegów czuła, że wole się zmniejsza, aż zniknęło zupełnie. ”

SUSZENIE I ZBIÓR

Znacznie silniejsze jest działanie świeżych roślin i w ciężkich schorzeniach
powinno się bezwarunkowo stosować świeżo zebrany surowiec. Również zimą, w miejscach nie przykrytych śniegiem, można pod zeschłą trawą znaleźć świeże pędy przytulii pospolitej.

Surowiec leczniczy ziela zbiera się od maja do sierpnia i suszy rozłożone cienką warstwą na siatkach lub płótnie, ewentualnie w suszarce w temperaturze 20-40 stopni C.

Uwaga! Czernienie ziela przytulii podczas suszenia jest zjawiskiem normalnym. Spowodowane to jest hydrolizą kwasową irydoidów zawartych w surowcach, w wyniku czego powstają związki pochodne, prostsze w budowie i o ciemnym zabarwieniu.

NAPAR 

2 łyżki przytulii zalać 2 szklankami wrzącej wody, odstawić na 30 minut, przecedzić. Pić 4 razy dziennie po 100 ml lub 2 razy dziennie po 200 ml. Niemowlęta ważące 3-4 kg – 4-5 ml, 5-6 kg – 7-3 ml, 7-8 kg -10-11 ml, 3-4 razy dziennie, dzieci ważące 9-10 kg – 12,14 ml, 15-20 kg -21-28 ml, 25-30 kg – 35-43 ml, 35-40 kg – 50-57 ml, 4 razy dziennie.

ODWAR

Do przemywania ran i wyprysków, cery tłustej i ze zmianami ropnymi. Wewnętrznie bogaty w krzemionkę i związki fenolowe – doustnie przy zapaleniu gardła, biegunce.

2 łyżki ziela zalać 2 szklankami wody, gotować 8 minut, odstawić na 5 minut, przecedzić. Pić jak napar.

MACERAT 

4 łyżki świeżego i zmielonego ziela zalać 1 szklanką wody o temperaturze pokojowej; macerować pod przykryciem 8 godzin; przecedzić. Stosować jak napar.

PROSZEK

Suche ziele zmielić na pył. Zażywać 3 razy dziennie po 1 płaskiej łyżeczce do herbaty popijając dużą ilością wody.

MIÓD PRZYTULIOWY

Na każdą łyżeczkę proszku przytuliowego dać 1 łyżkę miodu i pół łyżeczki gliceryny lub wódki, dobrze wymieszać. Zażywać 3 razy dz. po 1 łyżce.

NALEWKA PRZYTULIOWA 

Pół szklanki ziela zalać 400 ml wódki, macerować od 14 dni do 45 dni przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dziennie po 3-5 ml. Stosować do przemywania schorzałych miejsc typu owrzodzeń, ran, odparzeń i na tle łojotoku oraz nadmiernej potliwości. Podobnie przyrządza się intrakt i alkoholaturę zimną na świeżym zielu.

KAWA Z NASION

Zbieramy nasiona suche, czyli te brązowawe. Prażymy kilka minut na patelni. Mielimy i zalewamy wodą, jak klasyczną kawę. Mniej więcej 2 łyżki stołowe, możecie więcej, ale uwaga ta kawa naprawdę pobudza.

OKŁADY Z MIAZGI PRZYTULI

Łagodzą ból i swędzenie po ukąszeniu owadów.
Świeże liście i łodygi należy zmiażdżyć, powstałą miazgę przykładamy do ukąszenia. Pozostawiamy na skórze na 15 minut.

MACERAT

Na odporność, przy niedoczynności enzymatycznej trzustki oraz żołądka, przy słabym trawieniu białek działa tylko zimny macerat na świeżym zielu przytuli.
Macerat robimy ze świeżej rośliny na dobrej jakości zimnej wodzie (aby nie zniszczyć białek), sporządzać przez zalanie przemielonego świeżego ziela i pozostawienie go na 6 do 8 godzin.

HERBATKA OCZYSZCZAJĄCA krew i limfę

100 g ziela przytulii,
50 g jeżówki purpurowej.
Zioła dokładnie wymieszać, używać w proporcji 1 łyżka stołowa na 1 szklankę wody. Zagotować, pozostawić do naciągnięcia na 15 minut. Przecedzić, popijać małymi porcjami przez cały dzień.

OLEJ Z PRZYTULI przy guzkach tarczycy

2 garście drobno pokrojonej przytulii wsypać do słoika. Zalać 1/2 l oliwy z oliwek. Słoik wstawić do kąpieli wodnej, zagotować i podgrzewać godzinę na małym ogniu. Przestudzić i przefiltrować. Smarować powiększone węzły chłonne lub szyję.

NALEWKA

Doskonała przy stanach zapalnych migdałków, węzłów chłonnych, stanach zapalnych skóry, problemach z nerkami, przeroście prostaty. Nalewka ma działanie moczopędne i pobudzające przemianę materii.
50 g. ziela przytulii,
50 g. kwiatu nagietka,
50 g. nawłoci.
Dobrze wymieszać, 8 łyżek mieszanki zalać 0,5 l. alkoholem 70 %. Wytrawiać 10 dni codziennie wstrząsając. Pić 3 razy dziennie łyżkę nalewki.
Ciekawostka: roślinkę można wykorzystać jako sitko do ziołowych herbatek. Zwiń przytulię w kłębek i umieść w kubku. Wlej do kubka herbatkę, razem z fusami. Wyjmij kłębek i gotowe! Wszelkie zanieczyszczenia przyczepią się do przytulii.

Mam nadzieję kochani, że już nie będziecie się denerwować jak przyczepi się do Was przytulia, ale sami będziecie się do niej przytulać. 😉

Pozdrawiam z miłością Dziewanna. 💚

UWAGA!

Nie jestem lekarzem, jestem tylko skromną szamanką, nie musisz się ze mną zgadzać, a ja nie odpowiadam za złe zastosowanie lub zrozumienie wyżej wymienionych porad. Służą one wyłącznie w celach informacyjnych. Wszelkie kuracje lecznicze należy skonsultować z lekarzem. Albo lepiej z dobrym naturopatą.

Źródła: Korzystałam z wiedzy własnej oraz z książek: „Apteka Pana Boga” Maria Treben, „Święte zioła poleskich znachorek” Alicja Chrzanowska, „Rośliny w wierzeniach i zwyczajach ludowych” słownik Adama Fischera Monika Kujawska, Łukasz Łuczaj,
Joanna Sosnowska, Piotr Klepacki

oraz ze stron: https://rozanski.li/751/herba-galii-veri-ziele-przytulii-pospolitej/

Galium odoratum (L.) Scopoli – przytulia wonna jako źródło krzemu przyswajalnego i irydoidów

http://www.gramzdrowia.pl/dr-henryk-rozanski/fitoterapia-ziololecznictwo-ziola-drzewa-krzewy/przytulia-galium-rubiceae.html